Cele projektu „Forum o wychowaniu”:

• stworzenie wspólnej płaszczyzny do publicznej dyskusji o wychowaniu dzieci i młodzieży, w której udział biorą przedstawiciele świata nauki, praktycy wychowania, rodzice, nauczyciele, instruktorki i instruktorzy harcerscy,
• otwarcie debaty społecznej na temat kierunków wychowania młodzieży w trzeciej dekadzie XXI wieku,
• pokazanie harcerstwa i skautingu jako wszechstronnej, skutecznej i sprawdzonej koncepcji wychowawczej.

Cele konferencji w 2020 roku:

• wskazanie zadań, umiejętności i kompetencji wychowawców,
• zwrócenie uwagi na znaczenie budowania relacji – zarówno z wychowankami, jak i między wychowawcami – i przywództwa w wychowaniu młodych ludzi.

Konferencja odbędzie się 6 listopada 2020 roku w Warszawie w formule online. Uczestnicy będą mieli możliwość komunikowania się za pośrednictwem czatu.

• Formuła konferencji: całkowicie online. Wystąpienia prelegentów mogą być wcześniej nagrane.
• Po zakończeniu konferencji uczestnicy i prelegenci otrzymują wydawnictwo z materiałami pokonferencyjnymi (wystąpieniami i wnioskami).
• Ostatnią merytoryczną częścią działań w ramach „Forum o wychowaniu” będą zajęcia warsztatowe (odbędą się 21.11 w godz. 10.00-14.00), których celem będzie zainicjowanie współpracy środowisk wychowawczych, która ma doprowadzić do zmiany społecznej.

KOMITET NAUKOWY KONFERENCJI

prof. zw. dr hab. Agnieszka Cybal-Michalska

prof. zw. dr hab. Bogusław Śliwerski

prof. zw. dr hab. Adam Massalski

prof. zw. dr hab. Grzegorz Nowik

dr hab. Jacek Kurzępa, profesor SWPS

ks. dr hab. Bogusław Edward Migut, profesor KUL

dr hab. Maciej Tanaś, profesor APS

dr hab. Tomasz Huk

 dr Ewa Palamer-Kabacińska

dr Jakub Czarkowski

prof. zw. dr hab. Agnieszka Cybal-Michalska

Profesor nauk społecznych, przewodnicząca Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk, przewodnicząca Sekcji Pedagogiki Młodzieży KNP PAN, dziekan Wydziału Studiów Edukacyjnych UAM w Poznaniu i kierownik Zakładu Socjopedagogicznych Problemów Młodzieży, członkini prezydium zarządu PTP.

Jej zainteresowania naukowo-badawcze to: europejski wymiar edukacji i jej ewolucja w warunkach globalnych, kondycja współczesnego człowieka, socjopedagogiczne problemy młodzieży, wyzwania świata „bezgranicznych” karier. Ukoronowaniem jej dotychczasowej działalności badawczej, ubogaconej doświadczeniami naukowymi z pobytów naukowych na Uniwersytetach w Londynie, Amsterdamie, Sztokholmie, Edynburgu, Nowym Jorku, są prace: Orientacje proeuropejskie młodzieży. Stan i potrzeby edukacyjne (2001), Tożsamość młodzieży w perspektywie globalnego świata, Studium socjopedagogiczne (2006), Młodzież akademicka a kariera zawodowa (2013), redakcja: Jednostka, społeczeństwo i edukacja w globalnym świecie (2006), Tożsamość w kontekście edukacyjnym i społeczno-kulturowym. Między partykularyzmem a uniwersalizmem (2011), Młodzież jako przedmiot i podmiot badań pedagogicznych (2019), współredakcja: Studia z pedagogiki i nauk pogranicza (2011), Dyskursy kultury popularnej w społeczeństwie współczesnym (2012), Młodzież – między partycypacją a (samo)wykluczeniem (2017), Młodzież w sferze doświadczeń edukacyjno-zawodowych (2018), Społeczne i podmiotowe uwarunkowania rozwoju młodzieży (2018), Młodzież we współczesnej rzeczywistości społeczno-kulturowej (2018).

Redaktorka i recenzentka czasopism i serii wydawniczych o zasięgu krajowym i międzynarodowym. W 2014 roku została odznaczona przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Srebrnym Krzyżem Zasługi za wybitne zasługi w budowaniu społeczeństwa obywatelskiego w Polsce, za osiągnięcia w działalności na rzecz upowszechniania idei europejskiej, a w 2015 roku – Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

prof. zw. dr hab. Bogusław Śliwerski

Pedagog, profesor nauk społecznych, zatrudniony na Uniwersytecie Łódzkim i w Akademii Pedagogiki Specjalnej w Warszawie, przewodniczący Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN (2011–2019), członek Sekcji Nauk Humanistycznych i Społecznych Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów (2010–2020) i członek Zespołu Nauk Społecznych Rady Doskonałości Naukowej (2019-2023). 

Ostatnio wydał między innymi: [Kontr-]rewolucja oświatowa. Studium z polityki prawicowych reform edukacyjnych (Łódź 2020); Pedagogika. Podręcznik akademicki (współred. Z. Kwieciński, wyd. nowe, Warszawa 2019); Istota, sens i uwarunkowania (wy)kształcenia (współaut. K. Maliszewski, D. Stępkowski, Kraków 2019); „Przyrzeczenie wierności sprawie socjalizmu…”, czyli jak ZHP stało się organizacją wychowania socjalistycznego w świetle doktryny pedagogicznej po 1944 roku (Kraków 2019); Pedagogia harcerskiego wychowania (Kraków 2018); Książki (nie)godne czytania? (Kraków 2017); Meblowanie szkolnej demokracji (Warszawa 2017); Harcerstwo źródłem pedagogicznej pasji (Kraków 2016); Edukacja (w) polityce. Polityka (w) edukacji. Inspiracje do badań polityki oświatowej (Kraków 2015); Diagnoza uspołecznienia publicznego szkolnictwa III RP w gorsecie centralizmu (Kraków 2013). 

Redaktor naczelny kwartalnika „Studia z Teorii Wychowania”, członek rad naukowych czasopism pedagogicznych: „Littera Scripta Journals”, „The New Educational Review”, „Journal of Pedagogy” KNP PAN, „Chowanna”, „Przegląd Pedagogiczny”, „Forum Oświatowe”, „Auxilium Sociale Novum”, „Ars Educandi”, „Wychowanie na co Dzień”, „Problemy Wczesnej Edukacji” i „Horyzonty Wychowania”. 

Zainteresowania naukowe: pedagogika ogólna, filozoficzne i teoretyczne podstawy wychowania, pedagogika porównawcza, andragogika i pedagogika (wczesno)szkolna.

Blog: www.sliwerski-pedagog.blogspot.com

prof. zw. dr hab. Adam Massalski

Historyk, nauczyciel akademicki, profesor nauk humanistycznych, senator VI i VII kadencji, przewodniczący Związku Harcerstwa Polskiego, członek honorowy PTTK. W latach 1999-2005 pełnił funkcję rektora WSP w Kielcach, przemianowanej następnie na Akademię Świętokrzyską (obec­nie Uniwersytet Jana Kochanowskiego). Specjalizuje się w zagadnieniach dotyczących dziejów oświaty i nauki na ziemiach polskich w XIX i XX wieku, a także historii społecznej i regionalnej.

Jest autorem licznych publikacji naukowych. W 2009 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Wykładowca i prezydent Konwentu Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Janusza Korczaka w Warszawie.

prof. zw. dr hab. Grzegorz Nowik

Instruktor harcerski, pisarz publicysta, profesor zwyczajny, doktor habilitowany historii, pracownik Instytutu Studiów Politycznych PAN, kierownik Działu Historii i Badań Naukowych Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. Redaktor naczelny „Przeglądu Historyczno-Wojskowego” (2000–2009), zastępca dyrektora Wojskowego Biura Badań Historycznych (2004–2009). W 1973 roku współtworzył pierwsze niejawne struktury harcerstwa niepokornego.
W latach 1980–1989 kierował w Warszawie kształceniem instruktorów Kręgu Instruktorów Harcerskich im. Andrzeja Małkowskiego,  ruchu Płaskiego Węzła i Ruchu Harcerskiego Rzeczypospolitej. Współzałożyciel Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej (1989 rok), od 2016 roku przewodniczący ZHR.

dr hab. Jacek Kurzępa, profesor SWPS

Instruktor harcerski, absolwent pedagogiki opiekuńczej w Wyższej Szkole Pedagogicznej im. T. Kotarbińskiego w Zielonej Górze. Doktoryzował się w 1996 roku na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu im. M. Kopernika w Toruniu w zakresie pedagogiki, później zaczął specjalizować się w socjologii (w tym socjologii młodzieży i wychowania). Ma stopień doktora habilitowanego. Był zawodowo związany z macierzystą uczelnią, a następnie z Instytutem Socjologii Uniwersytetu Zielonogórskiego. Prowadził wykłady w Akademii Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej w Warszawie, Wyższej Szkole Biznesu w Gorzowie Wielkopolskim i Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi. Wykładał w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej, przekształconej następnie w SWPS Uniwersytet Humanistyczno-Społeczny, gdzie również został profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Nauk Społecznych. Profesor Wyższej Szkoły Kryminologii i Penitencjarystyki w Warszawie.

Działacz Akcji Wyborczej Solidarność, zasiadał z jej listy od 2001 do 2002 w sejmiku lubuskim I kadencji. 

Poseł VIII i IX kadencji Sejmu RP, członek Rady Dialogu z Młodym Pokoleniem.

Socjolog młodzieży, autor, m.in.: raportu na temat postaw młodzieży województwa łódzkiego wobec dopalaczy (wrzesień 2019), „Falochronu dla Śląska” (programu profilaktyki wczesnej wobec zachowań ryzykownych dzieci i młodzieży), pracy „Ryzykowne zachowania seksualne młodzieży w centrum oddziaływań profilaktycznych” (Kraków 2018), raportu na temat postaw obywatelskich współczesnej młodzieży (NIW, Warszawa 2019). Komendant Wielkopolskiej Chorągwi Harcerzy ZHR (1997-8). 

ks. dr hab. Bogusław Edward Migut, profesor KUL

ur. 20 października 1960 r. jest księdzem archidiecezji lubelskiej i profesorem teologii liturgii na Wydziale Teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w
Lublinie. W 1984 uzyskał tytuł magistra teologii na WT KUL. W 1994 na podstawie pracy „Historiozbawcze ujęcie sakramentów według Salvatore Marsilego OSB (1910-1983)” uzyskał stopień doktora. W 2007 nadano mu stopień doktora habilitowanego (rozprawa: „Teologia liturgiczna szkoły rzymskiej”). Jest profesorem KUL, dyrektorem Instytutu Liturgiki i Homiletyki i kierownikiem Katedry Teologii Liturgii. Prowadzi badania nad relacją teologii do liturgii, w szczególny sposób nad teologią liturgiczną. Na tym polu współpracuje z najważniejszymi ośrodkami teologicznymi w Europie i USA. Ponadto prowadzi badania nad relacja liturgii do życia chrześcijańskiego oraz nad metodą skautową.

Działalność na polu harcerskim:

1992 – zaangażowanie duszpasterskie w pracę ze Skautami Europy,
2003-2009 – krajowy asystent kościelny Federacji Skautingu Europejskiego,
2009-2018 – Duszpasterz Federalny FSE,
2018 – praca z namiestnictwem przewodniczek.

Najważniejsze publikacje na temat skautingu i wychowania:

Le sfide educative della nuova Europa [Quaderni di Azimuth 8], Roma 2003;
Skauting katolicki narzędziem ewangelizacji, w: „Skauting katolicki. Idea o. Jakuba Sevina SJ”, red. B. Migut, Tarnów: Biblos 2002, s. 43-58
Antropologia teologiczna w odpowiedzi na współczesne wyzwania wychowawcze, w: „Kościół – naród – rodzina.
Nauczanie Jana Pawła II w praktyce duszpasterskiej”, red. B. Migut, D. Capała, Lublin: Polihymnia 2004, s. 187-204.

dr hab. Maciej Tanaś, profesor APS

Pedagog, profesor i dziekan Wydziału Nauk Pedagogicznych Uniwersytetu Marii Grzegorzewskiej (od 2012). Prezes Kolegium Ekspertów Naukowych NASK i Kierownik Wydziału Informatyki w Edukacji. Kierownik Sekcji Pedagogiki Mediów w Komitecie Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk.
Doktor honoris causa Państwowego Uniwersytetu Pedagogicznego w Winnicy Michał Kociubiński na Ukrainie (2017). Członek Rady Naukowej Muzeum Harcerstwa. Były doradca społeczny i szef Zespołu ds. Bezpieczeństwa Dziecka w Cyberprzestrzeni przy Rzeczniku Praw Dziecka. Sszef lub członek wielu międzynarodowych zespołów badawczych. Autor i współautor ponad 250 publikacji naukowych. 

Redaktor naczelny międzynarodowego czasopisma naukowego „International Journal of Pedagogy, Innovation and New Technologies” oraz członek komitetów naukowych 7 czasopism naukowych. Członek Komitetu Mediów KNP Polskiej Akademii Nauk „Za zasługi dla rozwoju polskiej pedagogiki”; Członek Sekcji Pedagogiki Specjalnej Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk, Polskiego Towarzystwa Naukowego Edukacji Internetowej, Polskiego Towarzystwa Technologii Edukacyjnych i Mediów, Sekcji Arteterapii Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego, Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego,
Jury Międzynarodowego Fotograficznego Konkurs „Matematyka w obiektywie”. Promotor 9 doktorów i 8 w toku. Naukowo zaangażowany w dydaktykę ogólną, metodologię nauk społecznych, pedagogikę medialną i edukację informatyczną oraz edukację na rzecz pokoju.

 dr hab. Tomasz Huk

Doktor habilitowany nauk humanistycznych – adiunkt w Instytucie Pedagogiki na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego, gdzie prowadzi badania i zajęcia dla studentów z wykorzystania nowych mediów w edukacji oraz zajęcia z wykorzystania harcerskiej metody wychowawczej w edukacji wczesnoszkolnej.
Rzeczoznawca Ministerstwa Edukacji Narodowej do spraw podręczników z informatyki, członek Polskiego Towarzystwa Komunikacji Społecznej,  Polskiego Towarzystwa Edukacji Medialnej, Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Pełni funkcję zastępcy kierowniczki Harcerskiego Instytutu Badawczego oraz zastępcy redaktora naczelnego międzynarodowego czasopisma The New Educational Review. 

Instruktor harcerski Hufca ZHP Katowice. Członek Rady Chorągwi Śląskiej ZHP i komendant Chorągwianej Szkoły Instruktorskiej „Iskra”.  Jest członkiem zespołu naukowego Muzeum Harcerstwa w Warszawie, gdzie odpowiada za projekt powstania encyklopedii harcerstwa. Pomysłodawca wielu imprez harcerskich, takich jak: „Gala mistrzów harcerstwa”, „Harcerska impreza plenerowa”.

dr Ewa Palamer-Kabacińska

Doktor pedagogiki, adiunkt w Zakładzie Badań nad Środowiskami Wychowawczymi na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się badaniami w obszarze experiential learning, a w szczególności pedagogiką przygody, leśną edukacją alternatywną oraz wykorzystaniem ruchu i tańca w programach przygodowych.  Jest koordynatorką specjalności Animacja Kultury i Edukacja Nieformalna, Pozaformalna i Alternatywna.

dr Jakub Czarkowski

Pedagog (nauczyciel dyplomowany), nauczyciel akademicki. Doświadczenia zawodowe zdobywał w placówkach specjalnych, m.in. młodzieżowym ośrodku wychowawczym, rodzinnym domu dziecka, był dyrektorem liceum ogólnokształcącego i bursy. Wykładał m.in. na Uniwersytecie Warszawskim, Uczelni Warszawskiej im Marii Skłodowskiej-Curie, Szkole Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie. Obecnie pracownik Wyższej Szkoły Kryminologii i Penitencjarystyki w Katedrze Andragogiki i Pedagogiki Pracy. 

Autor wielu książek, w tym Plakat Naukowy narzędzie informacji i upowszechniania wiedzy (wspólnie z M. Siwickim) i współredaktor kilku prac zbiorowych,
w tym „Pojutrze. Myśli Aleksandra Kamińskiego” i „Autorytet w wychowaniu człowieka”. Jest autorem rozdziałów w monografiach m.in. Tutoring jako droga do osobowego rozwoju człowieka w placówce opiekuńczo-wychowawczej w:
„Nowoczesny Wykładowca – tutor, mentor, coach” (red. J. Bałachowicz, A. Rowicka),
O metodzie harcerskiej i jej rozwoju w: „Na tropach harcerskiej metodyki” (red. G. Miłkowska, K. Stęch).

Autor wielu artykułów w czasopismach naukowych, m. in: „Edu@kcja. Magazyn edukacji elektronicznej” (Internet w harcerskim modelu wychowania),
„Warszawskie Studia Teologiczne” (Harcerstwo jako pedagogia wprowadzająca w życie wartościowe),
„Ruch Pedagogiczny” (z M. Tanasiem: Rodzinna piecza zastępcza wobec Internetu).

Kierownik projektu „Społeczny obraz rodzinnej pieczy zastępczej” (UW MS-C). Ekspert i juror w konkursach naukowych m.in. „Potencjał naukowy wsparciem dla gospodarki Mazowsza – stypendia dla doktorantów”, (organizator: Marszałek Województwa Mazowieckiego), „Konkurs im. hm. Olgierda Fietkiewicza na prace naukowe poświęcone tematyce harcerskiej” (organizator: Związek Harcerstwa Polskiego). Jest członkiem redakcji czasopism naukowych, m.in. „International Journal of Pedagogy”, „Innovation and New Technologies” (IJPINT), „Harcerstwo”. Instruktor harcerski.

PRELEGENCI I PANELIŚCI

Henryka Bochniarz

Założycielka i przewodnicząca Rady Głównej Konfederacji Lewiatan – największej i najbardziej wpływowej organizacji zrzeszającej przedsiębiorców. Członkini rad nadzorczych międzynarodowych firm – Fiat Chrysler Automotive Poland and Orange Polska. Była minister przemysłu i handlu, wiceprzewodnicząca  BusinessEurope – największej europejskiej organizacji reprezentującej przedsiębiorców. Animatorka życia społecznego i kulturalnego. Filantropka, propagatorka równości i różnorodności nie tylko w biznesie – pomysłodawczyni Kongresu Kobiet, fundacji Prymus – wspierającej edukację dzieci z obszarów
wiejskich.

Wojciech Eichelberger

Psycholog, psychoterapeuta, coach i trener. Uczestniczył w tworzeniu Laboratorium Psychoedukacji w Warszawie, renomowanej i pierwszej w Polsce placówki psychoterapii, treningu i szkolenia działającej nieprzerwanie od 1978 roku. Członkiem zespołu Laboratorium pozostał do roku 2004. Stypendysta Instytutu Psychoterapii Gestalt w Los Angeles(1976) i Zen Center of Rochester(1980).

Autor i współautor wielu popularnych książek z pogranicza psychologii, antropologii i duchowości (m.in.: „Jak wychować szczęśliwe dzieci”, „Pomóż sobie daj światu odetchnąć”, „Kobieta bez winy i wstydu”, „Zdradzony przez ojca”, „Siedem boskich pomyłek”, „Ciałko”, „Zatrzymaj się”, „Alchemia Alchemika”, „Krótko mówiąc”, „Dobra miłość”). Wiele spośród nich trafiło na listy bestsellerów i uzyskało wysokie nakłady. Współtwórca programów telewizyjnych popularyzujących wiedzę i refleksję z obszaru psychologii egzystencjalnej („Okna”, „Być tutaj”, „Nocny Stróż”). Publikuje wywiady, felietony i eseje m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Zwierciadle”, „Charakterach”, „Wysokich Obcasach”, „Polityce”, „Więzi”, „Życiu Duchowym”, „Pulsie Biznesu”.

Współtwórca i dyrektor Instytutu Psychoimmunologii w Warszawie. W swoich projektach szkoleniowych i terapeutycznych odwołuje się do koncepcji terapii integralnej, która oprócz psychiki bierze pod uwagę ciało, energię i duchowość człowieka. Zamiłowania pozazawodowe: żeglarstwo, konie, góry, narty, sporty walki. Ojciec dwóch synów. Został odznaczony Krzyżem Oficerskim Polonia Restituta.

Michał Guć

Gdynianin. Aktywność obywatelską rozpoczynał w ruchu harcerskim oraz podziemnej „Solidarności”. Był drużynowym 143 GDH, komendantem szczepu „Kaszeba”. W 1988 r, współzałożyciel i pierwszy komendant małego ZHR. Współtworzył ZHR, był zastępcą komendanta Chorągwi Pomorskiej oraz członkiem Rady Naczelnej. W latach 90. zaangażował się w działalność Polskiej YMCA. Był dyrektorem programowym, a później prezesem YMCA Gdynia. Wybrany do Zarządu YMCA Europejskiej, odpowiadał za rozwój organizacji, w szczególności w krajach byłego ZSRR. Współzałożyciel i dyrektor programowy Fundacji Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego. Koordynował i prowadził szkolenia w wspierające sektor obywatelski w Polsce i zagranicą m.in.: na Węgrzech, Chorwacji, Litwie, Ukrainie, Gruzji, Armenii, Bułgarii, Macedonii, Mongolii.

Od 1994 r. związany jest z gdyńskim samorządem. Jest autorem pierwszego w Polsce, modelowego programu współpracy z organizacjami pozarządowymi. Od 1999 r. pełni funkcję wiceprezydenta Gdyni. Odpowiada za pozyskiwanie funduszy europejskich, współpracę z III sektorem, aktywizację i wsparcie seniorów, pomoc społeczną, rewitalizację, budżet obywatelski, administrację architektoniczno-budowlaną, ochronę środowiska, gospodarkę odpadami, innowacje społeczne.

Autor książek, ekspertyz i artykułów publikowanych w Polsce i zagranicą, dotyczących społeczeństwa obywatelskiego, administracji publicznej, partycypacji społecznej, organizacji pozarządowych, ekonomii społecznej.

dr hab. Sylwia Jaskulska, prof. UAM

Pedagożka, pracuje w Laboratorium Pedagogiki Szkolnej na Wydziale Studiów Edukacyjnych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Autorka, współautorka i współredaktorka kilku książek o szkole (np. S. Jaskulska, Ocena zachowania w doświadczeniach gimnazjalistów, S. Jaskulska, Rytuał przejścia. Młodzież szkolna na progu edukacyjnym, M. Dudzikowa, S. Jaskulska (red.), Twierdza. Szkoła w metaforze militarnej. Co w zamian?) i kilkudziesięciu innych tekstów. Członkini Uniwersyteckiego Ośrodka Koordynacyjno-Programowego Kształcenia Nauczycieli.

Zastępczyni redaktor naczelnej „Rocznika Pedagogicznego”. Honorowa Ambasadorka oddolnej ogólnopolskiej inicjatywy edukacyjnej Rok Relacji w Edukacji. Redaktorka naukowa serwisu oświatowego Ja, Nauczyciel’ka.

Pasjonatka dramy edukacyjnej. Mama Szymona i Bartosza.

Renata Korolczuk

Współzałożycielka i aktywna działaczka Stowarzyszenia „Rozwiń się” Edukacja, Kultura Sport. Certyfikowana Edukatorka Pozytywnej Dyscypliny w klasie, dla rodziców, wczesnego dzieciństwa. Aktywnie działa w grupie Polskich Edukatorów PD. Prowadzi warsztaty , wykłady oraz konsultacje indywidualne dla rodziców i nauczycieli szkół, przedszkoli i żłobków. Przez wiele lat wychowawczyni i nauczycielka w szkole podstawowej, aktualnie w liceum. Certyfikowana, a przede wszystkim aktywna tutorka, współtworzyła PORT warszawski, czyli pracownię osobistego rozwoju tutora.

Prywatnie miłośniczka gier planszowych, książek, podróży, przyrody i ludzi.

„W życiu ważna jest dla mnie relacja z drugim człowiekiem – tym małym i tym dużym, oparta na szacunku i poszukiwaniu rozwiązań”.

phm. dr Ewa Palamer-Kabacińska

Doktor pedagogiki, adiunkt w Zakładzie Badań nad Środowiskami Wychowawczymi na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego.
Zajmuje się badaniami w obszarze experiential learning, a w szczególności pedagogiką przygody, leśną edukacją alternatywną oraz wykorzystaniem ruchu i tańca w programach przygodowych. Jest koordynatorką specjalności Animacja Kultury i Edukacja Nieformalna, Pozaformalna i Alternatywna.

Instruktorka harcerska, działa w organizacji Towarzystwo Skautowe Horn.
Członkini komisji konkursowej konkursu na prace naukowe o tematyce harcerskiej, organizowanego przez ZHP.

Lech Pilawski

Doradca Prezydent w Konfederacji Lewiatan i członek Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego od 2015 roku. W latach 1999-2018 Dyrektor Generalny Konfederacji Lewiatan. Z wykształcenia fizyk, nauczyciel w Liceum im. Janka z Czarnkowa w Czarnkowie, instruktor harcerski związany z  zielonogórskimi Korczakowcami i ruchem korczakowskim, instruktor w Centralnej Szkole Instruktorów ZHP w Oleśnicy, pracował także w Głównej Kwaterze ZHP, z zawodu dziennikarz (redakcja Motywy, Na Tropie, Na Przełaj, PA Interpress, Nowa Europa, BusinessMagazine), autor wielu tekstów i raportów dotyczących gospodarki okresu transformacji, od 1996 roku związany z organizacjami przedsiębiorców i pracodawców – najpierw z Polską Radą Biznesu, a od 1999 roku z Konfederacją Lewiatan.

Małgorzata Siergiej

Instruktorka harcerska, rodowita olsztynianka. Z wykształcenia filolog polski i logopedka ze specjalnością logopedia medialna. Jako wicedyrektor i polonistka z pasją oddaje się uczeniu dzieci i młodzieży języka ojczystego. Obecnie jest członkinią Naczelnictwa i przewodniczy Warmińsko-Mazurskiemu Obwodowi ZHR.
Od kwietnia 2018 roku odpowiadała za realizację Programu ZHR „Niepodległa 1918–2018”w ramach którego współorganizowała ogólnopolski konkurs pod patronatem Ministra Edukacji Narodowej „Szkoła Niepodległej”.

W 2018 r. współpracując z IPN, była jurorem ogólnopolskiego konkursu „Niezwyciężeni 1918–2018. Pokolenia Niepodległej”. Odznaczona Medalem Stulecia Odzyskanej Niepodległości przez Prezydenta Rzeczpospolitej Polskiej i medalem „Pro Patria” przez Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych.

Jest pomysłodawczynią i współautorką programu Festiwalu Nauki i Sztuki dla szkół z Warmii i Mazur. Współpracuje z Towarzystwem Miłośników Wołynia i Polesia, w 2010 r. otrzymała tytuł członka honorowego, a w 2019 r. medal 25-lecia tego stowarzyszenia.Odpowiedzialna za szereg działań wolontariackich na terenie województwa warmińsko-mazurskiego została wyróżniona tytułem Anioła Młodzieży 2019 nadanym przez Warmińskie Duszpasterstwo Młodzieży.
W latach 2010-2013 była sekretarzem Rady Organizacji Pozarządowych Miasta Olsztyna. W sierpniu 2019 roku pełniła funkcję komendantki Jubileuszowego Zlotu 30-lecia Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej, w którym uczestniczyło 6000 osób. Zainicjowała i przeprowadziła uczczenie Harcerskiej Organizacji Podziemnej „Iskra”.

Ufundowana przez IPN tablica pamiątkowa została uroczyście odsłonięta na murach olsztyńskiej Szkoły Podstawowej nr 13 (marzec 2020 r.). Za osiągnięcia dydaktyczno-wychowawcze otrzymała nagrody: Ministra Edukacji Narodowej, Warmińsko-Mazurskiego Kuratora Oświaty i Prezydenta Olsztyna.

Jacek Smura

Instruktor harcerski, czterokrotnie członek Głównej Kwatery ZHP (w latach 1991-94, 1994-98, 1998-2001, 2013-17), trzykrotnie pełnił funkcję zastępcy Naczelnika ZHP (w latach: 1994-1998, 1998-2001, 2016-17), wiceprzewodniczący ZHP (2001-05),.Był komendantem ogólnopolskich przedsięwzięć ZHP: Polowych Zbiórek Harcerstwa Starszego (1992 w Pająku, 1993 w Strącznie),  Letniej Akcji Szkoleniowej (1996 w Bieszczadach), Światowych Zlotów Harcerstwa Polskiego (1995 w Zegrzu, 2000 w Gnieźnie). Opracowywał i wdrażał systemy szkolenia kadr kierowniczych i kształcących, budowania strategii rozwoju i zarządzania zmianami. Autor licznych artykułów kształceniowych i metodycznych w prasie harcerskiej.

Dziś komendant Szczepu 424 Drużyn Harcerskich i Zuchowych „Kampinos” w Izabelinie (Hufiec Nowy Dwór Mazowiecki, Chorągiew Stołeczna ZHP).
Odznaczony: Srebrnym i Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrnym i Złotym Krzyżem Za Zasługi dla ZHP, Medalem Komisji Edukacji Narodowej i Medalem „Za zasługi w Wychowaniu Wodnym ZHP” Generała Mariusza Zaruskiego.

Zawodowo prezes firmy doradczo-szkoleniowej Kontekst HR Polska, trener, doradca, mentor i coach. Był m.in. prelegentem podczas konferencji i seminariów organizowanych przez Instytut Zarządzania, Nowoczesną Firmę oraz Institute for International Research. Autor wielu artykułów dotyczących zarządzania oraz Human Resources Management.

Grażyna Widera

Chorzowianka z urodzenia, wyboru i zamiłowania. Absolwentka Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach na studiach magisterskich i podyplomowych. Prywatnie mama i babcia.

Zawodowo od 1982 roku pracuje z młodzieżą; początkowo na etacie w Hufcu ZHP im. Obrońców Chorzowa w Chorzowie, od 1988 roku związana ze szkolnictwem jako nauczyciel muzyki. W latach 1997-2002 wicedyrektor Szkoły Podstawowej (później Gimnazjum) nr 10 im. Jana Kochanowskiego w Chorzowie, od roku 2006 dyrektor Zespołu Szkół Ogólnokształcących nr 1 w Chorzowie, z którego po wygaszeniu Gimnazjum nr 3 im. Kornela Makuszyńskiego wyodrębniło się II Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Ligonia.  Radna Rady Miasta Chorzów IV kadencji.

Członkini ZHP od 1970 do 2017 roku, w latach 1978-2017 instruktorka ZHP. Pełnione w ZHP funkcje to m.in.: drużynowa, kierowniczka Drużyn Wodnych i Żeglarskich ZHP, członkini Rady Naczelnej, pilot Śląskiej Chorągwi, przewodnicząca Komisji Stopni Instruktorskich i członkini Zespołu Kadry Kształcącej Chorągwi Śląskiej, zastępczyni komendanta Hufca im. Obrońców Chorzowa w Chorzowie, przewodnicząca Komisji Stopni Instruktorskich Hufca Chorzów.
Lubi podróże i spotkania z wartościowymi ludźmi. Ma stopień sternika jachtowego i sternika motorowodnego. Od niedawna odkrywa uroki świata podwodnego uwieńczone zdobyciem w październiku 2020 r. patentu IANTD Open Water Diver.
Jej dewizą jest powiedzenie „Z uśmiechem na ustach człowiek podwaja swoje możliwości”.

Paweł Zygarłowski

Prezes Zarządu Centrum Rozwoju Szkół Wyższych TEB Akademia – założyciela grupy uczelni niepublicznych, w skład której wchodzą Wyższe Szkoły Bankowe w Gdańsku, Poznaniu, Toruniu, Warszawie i Wrocławiu oraz Dolnośląska Szkoła Wyższa we Wrocławiu. Obecnie jest to największa w Polsce grupa niepublicznych uczelni wyższych prowadząca działalność w 10 miastach i kształcąca ponad 70 tys. studentów i słuchaczy studiów podyplomowych. Uczelnie grupy posiadają 6 uprawnień do nadawania stopnia doktora i jedne uprawnienia do nadawania stopnia doktora habilitowanego.

Absolwent Akademii Ekonomicznej w Poznaniu oraz Entrepreneurial University Leaders Programme Oxford University, studiował na Uniwersytetach w Antwerpii i Tilburgu. Od 20 lat zaangażowany w zarządzanie uczelniami niepublicznymi, pełnił między innymi funkcję kanclerza i odpowiadał za takie obszary,
jak wypracowanie i implementacja strategii, system organizacyjny uczelni, procesy inwestycyjne, zarządzanie finansami, system HR czy wdrażanie projektów informatycznych. Czynnie uczestniczył w 8 zrealizowanych procesach przejęć i fuzji uczelni niepublicznych. Autor kilkunastu artykułów poświęconych konkurencyjności i konsolidacji szkół wyższych oraz zarządzaniu akademickimi strukturami sieciowymi. Współredaktor naukowy (wraz z K. Łobosem) pierwszej polskiej monografii poświęconej wyłącznie problematyce konsolidacji uczelni „Procesy konsolidacji w szkolnictwie wyższym. Stan i perspektywy” (2015).

Aktywny harcerz i instruktor ZHP w latach 1983-2008. Harcmistrz. Pełnił funkcję drużynowego IDM Cichociemni w Poznaniu, szczepowego poznańskiej „Błękitnej XIV”, komendanta Hufca SIÓDEMKA w Poznaniu, członka Rady Naczelnej ZHP i Głównej Kwatery ZHP. Członek Ruchu Całym Życiem. Współtworzył statuty ZHP oraz pierwszy „Program ekonomiczny ZHP”. Prywatnie uprawia żeglarstwo (jachtowy sternik morski), windsurfing, nurkuje (P2 CMAS), jeździ na nartach i snowboardzie oraz zajmuje się modelarstwem kolejowym w skali 1:220 – odtwarza w miniaturze polski tabor i fragmenty nieczynnej linii kolejowej nr 368.

MODERATORZY PANELI

Robert St. Bokacki

Czynny instruktor harcerski. Komendant Hufca ZHP Konstancin-Jeziorna (1993-97), kierownik Wydziału Promocji i Informacji Głównej Kwatery ZHP (1996),
zastępca komendanta Centralnej Szkoły Instruktorskiej ZHP i członek Komisji Stopni Instruktorskich przy Głównej Kwaterze ZHP (1996-98), kierownik Zespołu Pracy z Kadrą Kierowniczą Głównej Kwatery ZHP (1998-1999), p.o. kierownika Wydziału Harcerskiego (1998-99), przewodniczący ogólnopolskiego ruchu programowo-metodycznego Ruch Całym Życiem (1999-2003). Autor wielu artykułów kształceniowych i metodycznych w prasie harcerskiej. W 1997 roku otrzymał Srebrny Krzyż za Zasługi dla ZHP. Był współtwórcą i szefem polskiego oddziału Polsko-Holenderskiej Fundacji Przyjaciół oraz członkiem rady fundacji „Dom Zośki” (dom Tadeusza Zawadzkiego „Zośki” w Zalesiu Dolnym). Obecnie komendant reaktywowanego w czerwcu 2020 roku Hufca ZHP Uroczysko Konstancin (Chorągiew Stołeczna ZHP).

Zawodowo wiceprezes firmy doradczo-szkoleniowej Kontekst HR Polska, trener, doradca, mentor i coach. Współpracuje z największymi markami w Polsce.
Autor wielu artykułów o przywództwie, zarządzaniu, motywowaniu, sprzedaży i rozwoju osobistym. Publikuje m.in. w „Personelu i Zarządzaniu”, „Personelu Plus” i „Beneficie”. Autor książek: Human Management, czyli jak kierować ludźmi po… ludzku, Leadership Tool Box. Ludzki kontekst przywództwa oraz Leadership Toolbox. Narzędzia nowoczesnego menedżera. Jego ostatnia książka znalazła się wśród 10 nominowanych do nagrody Economicusa 2019 – prestiżowego konkursu dla najlepszych książek ekonomiczno-biznesowych na polskim rynku wydawniczym.

Kinga Kaczmarek

Czynna instruktorka harcerska. Przewodnicząca Kapituły Wędrowniczki w Stowarzyszeniu Harcerskim. W 2013 roku reaktywowała 279 Warszawską Drużynę Harcerek „Krąg” im. Marii „Majki” Krassowskiej. Współorganizowała I Ogólnopolski Zlot Drużyn Harcerskich im. Marii Krassowskiej razem z drużynami z ZHP i ZHR. Koordynowała pracę zespołu i powstanie publikacji z propozycjami działań dla gromad zuchowych i drużyn harcerskich Stowarzyszenia Harcerskiego z okazji 100-lecia odzyskania przez Polskę niepodległości. Obecnie koordynuje w Stowarzyszeniu Harcerskim wprowadzenie zmian w niższych żeńskich stopniach harcerskich.

Z wykształcenia pedagog informatyki i pedagog zdolności, studentka psychologii klinicznej i zdrowia. Ukończyła roczny staż rozwojowy i uzyskała certyfikat Akademii Wychowawców Bullerbyn 2016. Interesuje się edukacją alternatywną, w szczególności szkołami waldorfskimi i wolnościowymi, a co za tym idzie, edukowaniem opartym na relacji i podmiotowości dziecka. Zwolenniczka nauki przez zabawę, doświadczenie i aktywizujące metody pracy. Przez 2,5 roku związana z Centrum Nauki Kopernik – angażowała zwiedzających do eksploracji wystaw. Obecnie pracuje w Państwowym Instytucie Badawczym NASK przy ogólnopolskich projektach edukacyjnych. Autorka tekstów o cyberstalkingu, kradzieży tożsamości i nowych technologiach w szkole.

Jolanta Anna Kreczmańska

Założycielka i dyrektor zarządzająca wielooddziałowej firmy handlowej – lidera w branży sanitarnej w Polsce, podróżniczka.
Instruktorka harcerska, harcmistrzyni, specjalistka w zakresie kształcenia i pracy z kadrą, współtwórczyni systemu metodycznego ZHP i systemu pracy z kadrą, organizatorka wielu kursów dla kadry instruktorskiej, współtwórczyni koncepcji kursów „Ręki metody”, wieloletnia członkini władz naczelnych ZHP, w 2013-2017 wiceprzewodnicząca Związku.
Założycielka i w latach 1998–1999 oraz 2003–2006 przewodnicząca ruchu programowo-metodycznego „Całym życiem”. Od 2018 jest przewodniczącą Kręgu Instruktorskiego „Róbmy Wspólnie Dobre Harcerstwo” działającego przy Chorągwi Stołecznej ZHP. Przewodnicząca ruchu programowo-metodycznego „Ręka metody”.
Odznaczona Brązowym (2009) i Srebrnym (2017) Krzyżem Zasługi oraz Złotym Krzyżem „Za Zasługi dla ZHP”.

Anna Różańska

Gliwiczanka z wyboru, z pochodzenia biłgorajanka. Z wykształcenia pedagog, uczy techniki i prowadzi zajęcia kreatywne w świetlicy w szkole chrześcijańskiej, inspirując uczniów do okrywania swoich umiejętności. Aktywnie promuje czytelnictwo.

Instruktorka w stopniu harcmistrza w Stowarzyszeniu Skauci Króla. Pełni funkcję przybocznej wędrowniczek w Szczepie nr 2 w Gliwicach. Jest również członkinią Komendy Głównej, zaangażowaną w jej pracę od samego początku istnienia Stowarzyszenia.

Prywatnie miłośniczka szydełkowania i haftu krzyżykowego.

O wpływie wioski na wychowanie, czyli o różnorodności wychowawców oddziałujących na jednego wychowanka
Stara prawda mówi, że do urodzenia dziecka wystarczy dwoje ludzi, ale do wychowania potrzebna jest cała wioska. Bylibyśmy naiwni, sądząc, że wpływ na wychowanie młodych ludzi mają wyłącznie rodzice. Dorosły człowiek jest sumą spotkań z innymi ludźmi, wśród których istotną rolę odgrywają wychowawcy –
ze szkoły, z sąsiedztwa, z harcerstwa. Wpływ otoczenia społecznego na młodych ludzi jest zróżnicowany, różna jest jego intensywność i jakość. Odmienne są także przekazywane wzorce postaw i zachowań. Wielość wpływu wychowawczego jest wielką wartością, ale także rodzi wiele niebezpieczeństw.
Jak sprawić, aby wychowanie w Polsce było spójne i wysokiej jakości? Jak zespolić wysiłki różnych środowisk, by wychowywać pięknych ludzi? To tylko niektóre
z tematów, które poruszymy.

Nie ma wychowania bez relacji, czyli o roli relacji w procesie wychowawczym
Pracę wychowawców, choćby nauczycieli, coraz częściej wiąże się wyłącznieze sferą merytoryczną – w głowy młodych ludzi wtłacza się ogromne ilości wiedzy i umiejętności, a potem mierzy skuteczność tego procesu liczbowymi wynikami testów. Uczy się nauczycieli ciągle nowych technik nauczania, zapominając o tej najważniejszej – relacji. A to relacja w głównej mierze decyduje o skuteczności wpływu wychowawców na wychowanków. Relacja jest dla dzieci i młodzieży źródłem motywacji do pracy nad sobą. Jak budować wysokiej jakości relacje z wychowankami? Jak wykorzystać relacje do inspirowania dzieci i młodzieży do niestannego rozwoju? Będziemy rozmawiać o tym, jak to robić.

Nie ma przywództwa bez relacji, czyli o przywództwie w procesie wychowawczym
Przywództwo jest definiowane jako proces wpływania na działania jednostki lub grupy prowadzący do osiągania konkretnych celów w konkretnych sytuacjach. Dzieje się to niezależnie od miejsca, bowiem ludzie, którzy mają duże kompetencje przywódcze, wywierają ogromny wpływ na otaczającą ich rzeczywistość
w biznesie, życiu społecznym i… wychowaniu. Za ich sprawą świat i ludzie się zmieniają. Dlatego przywództwo jest skutecznym narzędziem wychowania. Badanie kanadyjskiego psychologa dr. Alberta Bandury, autora teorii społecznego uczenia się, dowiodły już dawno, że zachowań społecznych uczymy się poprzez obserwację i naśladownictwo. Stąd tak ważne jest, by wychowawcy byli dla dzieci i młodzieży prawdziwymi przywódcami, przewodnikami nie tylko po wiedzy, ale przede wszystkim po życiu. Będziemy rozmawiać o tym, jak to robić.

9.00-9.30 – recepcja uczestników i gości
9.30-9.45 – rozpoczęcie forum, powitanie uczestników i gości, okolicznościowe przemówienia

• dyrektor NIW Wojciech Kaczmarczyk
• prof. zw. dr hab. Agnieszka Cybal-Michalska

9.45-10.00 – prof. zw. dr hab. Grzegorz Nowik
Wykład Inauguracyjny

10.00-10.15 – prof. zw. dr hab. Bogusław Śliwerski

O wpływie wioski na wychowanie, czyli
o różnorodności wychowawców oddziałujących
na jednego wychowanka

O konieczności uwzględniania różnic indywidualnych w wychowaniu (także) harcerskim

10.15-11.15 – panel dyskusyjny
O wpływie wioski na wychowanie, czyli
o różnorodności wychowawców oddziałujących
na jednego wychowanka

z udziałem gości:
• Michał Guć, wiceprezydent Gdyni ds. społecznych
• ks. dr hab. Bogusław Edward Migut, profesor KUL
• hm. Małgorzata Siergiej

prowadzenie: hm. Anna Różańska (Skauci Króla)

11.15-11.20 – przerwa
11.20-11.35 – Wojciech Eichelberger
Nie ma wychowania bez relacji, czyli o roli relacji
w procesie wychowawczym

11.35-12.35 – panel dyskusyjny
Nie ma wychowania bez relacji, czyli o roli relacji
w procesie wychowawczym

z udziałem gości:
• dr hab. Sylwia Jaskulska, prof. UAM
• phm. dr Ewa Palamer-Kabacińska
• Sylwia Korolczuk
• Grażyna Widera

prowadzenie: phm. Kinga Kaczmarek (Stowarzyszenie Harcerskie)

Na zakończenie podsumowanie panelu przez phm. Kingę Kaczmarek i hm. Roberta Bokackiego

12.35-12.50 – prezentacja o warsztatach (21.11)
12.50-13.00 – przerwa
13.00-13.15 – Henryka Bochniarz
Nie ma przywództwa bez relacji, czyli o przywództwie w procesie wychowawczym

13.15-14.15 – panel dyskusyjny
Nie ma przywództwa bez relacji, czyli o przywództwie w procesie wychowawczym

z udziałem gości:
• Lech Pilawski
• Paweł Zygarłowski
• hm. Jacek Smura

prowadzenie: hm. Jolanta Kreczmańska (ZHP)

Na zakończenie podsumowanie panelu przez hm. Jolantę Kreczmańską i hm. Roberta Bokackiego

14.15-14.30 – prezentacja o warsztatach (21.11)
14.30-14.45 − podsumowanie konferencji przez hm. Roberta Bokackiego i prowadzących panele:

• hm. Annę Różańską
• phm. Kingę Kaczmarek
• hm. Jolantę Kreczmańską

14.45-14.50 − hm. Robert Bokacki
zaproszenie do wypełniania ankiety ewaluacyjnej
informacja o certyfikatach
pożegnanie uczestników i gości
zakończenie konferencji

Zapraszamy do udziału w naszych warsztatach dotyczących wychowanka i procesu wychowawczego. W pierwszej kolejności zachęcamy do zapoznania się z krótką prezentacją naszego narzędzia warsztatowego, którego wykorzystamy. Linki do zgłoszeń zamieszczony jest poniżej.

Zachęcamy Państwa do zgłoszenia się:

Mamy jeszcze kilka wolnych miejsc na najbliższy termin warsztatów tworzenia lokalnej wspólnoty wychowawców, które odbędą się 16.01.2020 w godz. 10.00-14.00 (online). Osoby zainteresowane powinny wypełnić ankietę

Wszelkie pytania dotyczące Forum o Wychowaniu prosimy przesyłać na adres:
forum@rohis.pl